Ὄλυμπος

ἰων. Οὔλυμπος, (ἀμφότερα παρ’ Ὁμ.), ὁ, ὄρος ἀποτελοῦν τὸ πρὸς τὴν Μακεδονίαν ὅριον τῆς Θεσσαλίας. ― Ἐν τῇ Ἰλ. θεωρεῖται ὡς ἕδρα τῶν θεῶν, ἀλλὰ ῥητῶς διακρίνεται ἀπὸ τοῦ οὐρανοῦ, Ἰλ. Ε. 867 κἑξ., Ο. 192 κἑξ.· ἐπὶ τῆς ἀκροτάτης αὐτοῦ κορυφῆς ἐκάθητο ὁ Ζεύς, Α. 394 κἑξ., Ε. 753· καὶ ἐνταῦθα ἦσαν τὰ βασίλεια αὐτοῦ, Α. 533, κτλ.· ἐνῷ τὰ μέγαρα τῶν ἄλλων θεῶν ἔκειντο κατωτέρω ἐντὸς τῶν κοιλάδων καὶ φαράγγων τοῦ Ὀλύμπου, (κατὰ πτύχας Οὐλύμπιο), Λ. 77, πρβλ. Σ. 186· ἐπὶ τῆς ἀκροτάτης δὲ κορυφῆς τοῦ Ὀλύμπου ἐκαλοῦντο οἱ θεοὶ εἰς εὐωχίαν ἢ συμβούλιον, Θ. 2, Υ. 5, κτλ.· οὔτε δὲ βροχὴ οὔτε χιὼν ἔπιπτεν εἰς τὴν κορυφὴν αὐτοῦ, καὶ ἐβασίλευεν ἐκεῖ αἰωνία γαλήνη, Ὀδ. Ζ. 41 κἑξ. ― Ἐν τῇ Ὀδ. ἡ διάκρισις μεταξὺ Ὀλύμπου καὶ οὐρανοῦ εἶναι ἧττον ὁριστική· μάλιστα εν Υ. 103. 113 τὰ δύο φαίνονται ὡσεὶ ταυτιζόμενα.